Os días

Os días pasan e case sen decatarnos xa estamos no final da rodaxe.

Hoxe, por primeira vez, senteime con calma a ver algo do material gravado e o primeiro que pensei foi en canto tempo parecía ter pasado.

E que nos pillara o tren con isto do blog.

E facer propósito de enmenda.

Hoxe vin as tomas das primeiras reunións cos voluntarios. E lembrei todos os nervios. Faces que logo non foron, Faces que foron e que resultaron imprescindibles. Rostros coñecidos e descoñecidos.

Hoxe me vin vendo a Brân, a Juan, a Ana e a Andrés por primeira vez. E hoxe alegreime moito. Non sei se escollemos aos máis capacitados, pero si sei que os volvería a elixir e que contaría con eles para calquera outro proxecto que se me puxera diante. Insustituibles todos, coma Rosa, coma Ulises...

Hoxe só vexo moito traballo por diante. Moitas horas de ordenador, moitísimos momentos roubados ao taller de A Máis que imos ter que visionar, minutar, anotar... pero, saia o que saia disto, eles foron os mellores.


Agora só nos queda estar á altura.